كاش مى شد ...

زمانى...

نگويم كه : يادش بخير...

كاش مى شد... 

مابقی در ادامه مطلب...
 

  تکیه بر جنگل پشت سر 

روبروي دريا هستم

آنچنانم كه نمي دانم در كجاي دنيا هستم

حال دريا آرام و آبي است

حال جنگل سبز سبز است

مابقی در ادامه مطلب...

 زن گرفتم شدم اي دوست به دام زن اسير … من گرفتم تو نگير

چه اسيري كه ز دنيا شده ام يكسره سير … من گرفتم تو نگير

بود يك وقت مرا با رفقا گردش و سير … ياد آن روز بخير

مابقی در ادامه مطلب...

جمعه یعنى یک غزل دلواپسى***جمعه یعنى گریه هاى بى کسى

جمعه یعنى روح سبز انتظار***جمعه یعنى لحظه هاى بى قرار

                                         بى قرار بى قراریهاى آب.....

مابقی در ادامه مطلب...

خاطرات را باید سطل سطل 

از چاه زندگی بیرون کشید!

خاطرات نه سر دارند و نه ته

بی هوا می آیند تا خفه ات کنند

می رسند...

گاهی وسط یک فکر

گاهی وسط یک خیابان

سردت می کنند،داغت می کنند

رگ خوابت را بلدند،زمینت می زنند

خاطرات تمام نمی شوند ... تمامت می کنند

 دنیا کوچک تر از آن است، 

که گم شده ای را در آن یافته باشی. 

هیچ کس اینجا گم نمی شود! 

آدمها به همان خونسردی که آمده اند ، 

چمدانشان را می بندند و ناپدید می شوند. 

یکی در مه،
یکی در غبار، 

یکی در باران،

یکی در باد،

و بی رحم ترینشان در برف.
آنچه بر جای می ماند،
ردپایی است،و خاطره ای که هر از گاهی،

پس می زند مثل نسیم 
پرده های اتاقت را . . .

. . . عباس صفاری . . .

من ندارم زن و از بی زنیم دلشادم

از زن و غر زدن روز و شبش آزادم

نه کسی منتظرم هست که شب برگردم

نه گرفتم دل و نه قلوه به جایش دادم

مابقی در ادامه مطلب ....

 حمید مصدق خرداد 1343

تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
مابقی در ادامه مطلب....